نماینده منتخب مردم مشهد و کلات در مجلس دوازدهم گفت: شوراهای اجتماعی محلات میتوانند فضای مناسبی برای ارتباط با بدنه جامعه باشند.
بهگزارش شهرآرا، به نقل از روابطعمومی شهرداری منطقهیک، میثم ظهوریان در نشست هماندیشی شهردار و رؤسای شوراهای اجتماعی محلات منطقهیک با بیان اینکه شوراها به عنوان پارلمانهای محلی میتوانند در ساختارمندکردن مطالبات شهروندان نقش مؤثر داشته باشند، تأکید کرد: شوراهای اجتماعی محلات بهعنوان حلقههای میانی و رابط با مردم میتوانند ساختاری باشند که دغدغهها را به نمایندگان مجلس منتقل و کمک کنند فهم واقعیتری نسبت به مسائل مشهد در نمایندگان شکل بگیرد.
ظهوریان ادامه داد: برخی مسائل بهسادگی در مجلس حل نمیشود و طبیعتا رفع مشکلات، پیچیدگیهای خاصی دارد؛ چراکه برای بسیاری از مشکلات از منظر مختلف نگاههای متفاوت و ذینفعان مختلفی وجود دارد. مجموعه مدیریت شهری باید تعادل بین نگاههای مختلف و ذینفعان خود برقرار کند.
وی ضمن اشاره به مشکلات مطرحشده در این نشست درباره تجمع مراکز درمانی در منطقه احمدآباد مشهد گفت: بحث ترافیک ناشی از تمرکز مراکز مرتبط با سلامت در این منطقه معضلی جدی است و برای کسانی که در این منطقه زندگی میکنند، از نزدیک قابل لمس است و اگر بحث جایگزینی و جابهجایی مراکز و مطبهای پزشکان و حرف وابسته آن مطرح شود، باید با ابزارهای تشویقی این اتفاق رخ دهد؛ چون قانون فعلا دراینباره محدودیتهایی دارد و بهترین کار، دیدن فضاهای جایگزین است.
وی در ادامه درباره مشکلاتی که در رابطه با اراضی وجود دارد، گفت: دغدغه ما این است که حجم بالایی از زمینهای متعلق به نهادهای عمومی که بلااستفاده مانده و در داخل بافت شهری تبدیل به معضل شهری شده، رفع تکلیف بشود.
وی با اشاره به موضوع معضلات و مشکلاتی که در بافت فرسوده آبکوه منطقهیک بهدلیل عدم توفیق در اجرای طرحهای ارائهشده برای این محله به وجود آمده و توسط رئیس شورای اجتماعی این محله طرح موضوع شد، افزود: مشکلات ما به الگوی احیای بافت فرسودهای که اجرا میشود، مربوط میشود؛ همانطورکه در محله آبکوه این اتفاق رخ داد و ذات نوسازی بافت فرسوده، مبتنی بر مشارکت فعالانه مردم محل نبود. باید الگوی بازآفرینی بافت تغییر کند تا مردمی که در بافت ساکن هستند، سرمایهگذاری کنند و ماندگار باشند و همانها دوباره در آن منطقه ساکن شوند و موضوع بهسازی و نوسازی محلات هدف اینچنینی سرعت یابد.
وی تأکید کرد که در لایحه قانون برنامه هفتم توسعه کشور، مسئله زیارت بهعنوان عمیقترین و عمومیترین جریان فرهنگی کشور آنگونهکه باید مورد توجه نبوده و خیلی گذرا و اجمالی به آن پرداخته شده است. این موضوع نیاز به پیگیریهایی هم ازسوی نمایندگان مردم و هم ازسوی مسئولان استانی دارد تا اعمال بازنگری و تجدیدنظر در این ردیف، صورت بگیرد.
مشاور شهردار و مدیر منطقهیک شهرداری مشهد نیز در این نشست با بیان اینکه مشهد شهری ملی و فراملی است، به نحوه اختصاص اعتبارات بودجه ملی زیارت به مشهد اشاره کرد و گفت: طبق آماری که اخیرا اعلام شد، در بازه زمانی ۱۵اسفند سال گذشته تا ۱۵فروردین امسال بیش از ۱۱میلیون زائر در مشهد حضور داشتند. برای خدمترسانی بهتر، مجموعه مدیریت شهری بخش عمدهای از اعتبارات خود را در این مسیر هزینه میکند، اما مستلزم یاری و حمایت جدی در سطح کلان است؛ لذا میطلبد که افزایش اعتبارات زیارت در بودجه کشوری دنبال شود.
حسین عبدا... زاده، دیگرمشکل و معضل شهر را مسئله مهم آب و کاهش منابع و ذخایر آبی بهعنوان یک هشدار جدی در مشهد ذکر کرد و گفت: اکنون این موضوع به شکل نگرانکنندهای درآمده و مجموعه مدیریت شهری بههرحال با مدیریت و بازچرخانی پساب و روشهای مختلف بخشی از آب مورد نیاز را تأمین میکند و حتی بخشی از چاهها و منابع آبی در اختیار شرکت آبوفاضلاب مشهد قرار گرفته تا در چرخه شبکه آبرسانی شهری قرار گیرد؛ ازاینرو تسریع موضوع انتقال آب به مشهد، مورد مطالبه است.
شهردار منطقهیک مشهد در بخشی دیگر از سخنانش ضمن اشاره به اهمیت ایجاد مسیرهای جدید برای گشودن گرههای ترافیکی شهر، گفت: وجود مسیری در جهت شمال به جنوب که دسترسی شعاعی ایجاد کند، ضروری است و توسعه خیابان خیام در وضع موجود میتواند در صورت اتصال به بولوار نماز بسیاری از گرههای ترافیکی را باز کند که باتوجه به قرارگیری باغ ملکآباد در مسیر، نیازمند طراحی ویژه تونل زیرگذر با عبور از داخل محوطه این مجموعه و همچنین تعامل و همافزایی بیندستگاهی میان شهرداری، آستان قدس رضوی و سایر ذیمدخلان است که با کمک نمایندگان، این موضوع قابل پیگیری و اجراست.
در بخشهایی دیگر از این جلسه نیز اصغر عباسی، رئیس شورای اجتماعی محله احمدآباد، در سخنانش خطاب به نماینده مردم مشهد به مشکلاتی که در محله احمدآباد برای شهروندان منطقه و حتی سایر مردم به وجود آمده است، اشاره کرد و گفت: تبصره ۲۴ قانون ۵۵ شهرداریها که در سال ۱۳۴۳ وضع شده است، بهعنوان تسهیلاتی برای تشویق و ترغیب پزشکان به ماندن در شهرها در نظر گرفته شده بود تا با توجه به شرایط آن دوران ازجمله کمبود پزشک، اطبای بومی بتوانند در واحدهای مسکونی خود ارائه خدمات کنند؛ اما امروزه برخی از این موارد و امتیازات مشکلات عمدهای برای شهر و شهرداری به وجود آورده است که به نظر ضرورت دارد این قانون اصلاح و بازنگریهایی در آن انجام شود تا مجموعه مدیریت شهری و شهرداری بتواند درراستای رفاه حال شهروندان و جنبههای نظارت بر این اماکن با اختیارات قانونی بیشتری ورود داشته باشد.